Nadciśnienie tętnicze jest bardzo złożoną chorobą. Jego leczenie nie jest jednorodne i zależy od jego przyczyn (nadciśnienie pierwotne czy wtórne), od tego, jak wysokie są wyjściowe wartości ciśnienia, na jakie inne choroby cierpi pacjent i jakie są inne czynniki ryzyka.
Inaczej będzie leczony młody pacjent z niewielkim nadciśnieniem tętniczym i niewielkim ryzykiem sercowo-naczyniowym – można u niego z początku rozważyć jedynie modyfikację stylu życia.
Inaczej leczony będzie pacjent z nadciśnieniem wtórnym, u którego przede wszystkim należy się skoncentrować na usunięciu znanej przyczyny nadciśnienia, o ile to możliwe – np. chory, z nadciśnieniem naczyniowo-nerkowym, u którego przyczyną nadciśnienia jest zwężenie tętnicy nerkowej, np. z powodu miażdżycy, powinien, o ile to możliwe, przede wszystkim przebyć zabieg udrożnienia tętnicy, pacjentowi z zespołem Cushinga wywołanym guzem nadnerczy produkującym hormony m.in. zwiększające ciśnienie tętnicze, powinno się operacyjnie usunąć guz. Nie zawsze jednak usunięcie przyczyny jest możliwe – np. zespół Cushinga może też być wywołany przez zażywanie glikokortykosteroidów w celu leczenia innej choroby – odstawienie tej terapii mogłoby spowodować katastrofalne skutki w postaci pogorszenia choroby, która jest w ten sposób leczona. Inne są leki, które lepiej służą choremu na cukrzycę, inne choremu, który przebył zawał serca lub cierpi na zaburzenia rytmu serca.
Dlatego leczenie nadciśnienia tętniczego, które jest różne u różnych osób, należy dobierać indywidualnie. Powinno ono zależeć od indywidualnego profilu danego pacjenta.