Nadciśnienie tętnicze to choroba, która nie boli, nie zakłóca normalnego życia, jest tak powszechna, że nie budzi powszechnego niepokoju. Ta pozorna „łagodność” nadciśnienia jest jedną z przyczyn obserwowanej epidemii jego rozwoju.
Poza spektakularnymi przypadkami, gdy nadciśnienie tętnicze rozwija się gwałtownie i szybko prowadzi do widocznych powikłań zagrażających życiu (nadciśnienie złośliwe), podwyższone ciśnienie krwi działa w sposób podstępny, latami, a nawet dziesiątkami lat, uszkadzając naczynia krwionośne w całym organizmie. Dochodzi do przebudowy miażdżycowej naczyń, co pociąga za sobą zwiększone ryzyko powikłań niedokrwiennych lub krwotocznych.
Bezpośrednim następstwem długotrwale nieleczonego lub źle leczonego nadciśnienia są:
- choroba wieńcowa i zawał serca
- udar mózgu
- niewydolność serca
- niewydolność nerek
- miażdżyca naczyń obwodowych (niedokrwienie kończyn)
- otępienie.
Mózg Udar mózgu |
|
Oczy Zmiany w naczyniach siatkówki |
|
Naczynia krwionośne Miażdżyca |
|
Serce Niewydolność serca |
|
Nerki Niewydolność nerek |
|
Co ważne, nadciśnienie tętnicze w populacji krajów rozwiniętych jest często konsekwencją niewłaściwego trybu życia, a co za tym idzie rzadko (jedynie u co 5 osoby) występuje jako choroba izolowana.
Nadciśnienie tętnicze współistnieje często z otyłością, cukrzycą i stanami przedcukrzycowymi, hipercholesterolemią. Wszystkie te choroby zwiększają ryzyko miażdżycy i jej powikłań, u osób takich nadciśnienie tętnicze jest tylko jednym z aspektów zwiększonego ryzyka sercowo-naczyniowego.
Współczesna medycyna rozumie nadciśnienie właśnie jako element zespołu chorobowego – stwierdzenie podwyższonych wartości ciśnienia stanowi wskazanie do poszukiwania innych czynników ryzyka, a leczenie ma na celu wielokierunkowe zapobieganie powikłaniom tego zespołu.