Nadciśnienie tętnicze jest najczęstszą chorobą układu krążenia. Szacuje się, że dotyka od 20% do 50% osób dorosłych w populacji krajów rozwiniętych. Częstość nadciśnienia wzrasta wraz z wiekiem, zwiększając się gwałtownie po 50. roku życia – u osób w tym wieku występuje u ponad połowy badanych.
Na podstawie wyników badań epidemiologicznych przeprowadzonych w 2002 roku w Polsce stwierdzono, że na nadciśnienie tętnicze choruje 29% dorosłych a 30% mieści się w zakresie wartości odpowiadających ciśnieniu prawidłowemu wysokiemu. Oznacza to, że w Polsce jest około 8,6 mln osób z nadciśnieniem tętniczym a kolejne 8,9 mln jest zagrożonych rozwojem tej choroby. Co trzeci Polak z nadciśnieniem tętniczym nie jest świadomy swojej choroby.
Częstość występowania nadciśnienia tętniczego jest odwrotnie proporcjonalna do stopnia rozwoju socjoekonomicznego społeczeństw. Istnieją populacje, np. plemiona indiańskie żyjące w dorzeczu Amazonki, u których nadciśnienie tętnicze nie występuje w ogóle. Niską częstością występowania nadciśnienia tętniczego (<15%) cechują się też populacje zamieszkujące wiejskie tereny Afryki czy południowych Chin. Największe rozpowszechnienie (>30%) nadciśnienia dotyczy krajów europejskich i USA. Pozwala to zakwalifikować nadciśnienie tętnicze do grupy chorób cywilizacyjnych – współczesnych epidemii zdrowotnych, których występowanie wiąże się z konsumpcyjnym stylem życia.
Co ciekawe w obrębie społeczeństw rozwiniętych również obserwuje się zróżnicowanie częstości występowania nadciśnienia tętniczego. Ma ono związek z różnym stopniem świadomości zdrowotnej, lokalnymi wzorcami żywieniowymi i dostępem do opieki zdrowotnej. W USA nadciśnienie dotyka częściej Afroamerykanów niż osoby rasy białej. W Europie częstość nadciśnienia jest najmniejsza wśród mieszkańców rejonu śródziemnomorskiego, największa w Rosji, Finlandii i Polsce. W samej Polsce nadciśnienie występuje częściej wśród mieszkańców wiejskich terenów byłego województwa tarnobrzeskiego niż w populacji wielkomiejskiej Warszawy.